Autor w swoim reportażu łączy dwie perspektywy lat 30 XX wieku poprzez jeden temat: problem mieszkań i ich niedostępność, niskie zarobki i podnoszone czynsze powodują, że robotnika nie stać na opłacenie mieszkania, zaczynają się eksmisje. Podpisana ustawa przez prezydenta Ignacego Mościckiego 1933 zamiast bronić praw lokatorów – zwykłych robotników, otwiera prawdziwy boom dla deweloperów, ustawa zwalnia deweloperów od podatków, od nieruchomości na 15 lat. Wtedy kamienice stały się dobrą lokatą kapitału za państwowe kredyty pożyczone z Banku kredytowego, które nie zostały spłacone nigdy, ponieważ wybuchła II wojna światowa. Po wojnie cały kraj przystąpił do odbudowy Warszawy zgodnie z ustawą rządu Bolesława Bieruta z 1945 roku o odbudowie kraju. Trudna sytuacja mieszkaniowa w Polsce, która zaczęła się w 20-leciu międzywojennym i trwa prawie do tej pory. Kolejne rządy postawiły na prywatny kapitał przez co ludzie są uwikłani w 30 letnie kredyty hipoteczne na wysoki procent, albo ugrzęźli we frankowej ,,pułapce” bankowej, inni zaufali deweloperom inwestując oszczędności życia w mieszkanie, które nigdy już nie powstanie. Od 2003 roku zaczyna się nowa era handlu roszczeniami. Zdarza się, że kamienice odzyskują ludzie, którzy ze spadkobiercami nie maja nic wspólnego wystarczy, że kupią udziały od ich potomków, albo sami się ogłosili kuratorami sądowymi. W skutek czego słyszymy o eksmisjach, nękaniu psychicznym, paleniu ludzi żywcem. Są to tragiczne losy Polaków opuszczonych przez rządowe ustawodawstwo, które nie bierze na siebie odpowiedzialności, bo ustawy są dla elit związanych z instytucjami i powstał nowy twór: ,,Cosanostra”.

Reasumując książka ,,13 pięter” to bardzo dobra publikacja wciągająca czytelnika, jednocześnie pozwala na przemyślenia co do współczesnych problemów mieszkaniowych, z którymi borykają się obywatele. Każdy człowiek potrzebuje bowiem dachu nad głową i godnego życia.

Grupa DKK